เมื่อไหร่ควรเริ่มระวังหมอนรองกระดูกเสื่อม พร้อมวิธีป้องกัน
February 12 / 2024
ในปัจจุบัน โรคหมอนรองกระดูกสันหลังเสื่อม (Lumbar Degenerative Disc Disease) หรือที่เรามักเรียกสั้น ๆ ว่า ‘หมอนรองกระดูกเสื่อม’ เป็นอีกหนึ่งปัญหาสุขภาพที่พบมากโดยเฉพาะในหนุ่มสาววัยทำงาน ไม่จำกัดแค่ในผู้สูงอายุเหมือนในอดีต สาเหตุหลักมักเกิดจากการใช้งานอย่างหนัก และการนั่งอยู่กับที่ หรือยืนอยู่เฉย ๆ นาน ๆ โดยสามารถสังเกตอาการเริ่มต้นได้จากอาการปวดบริเวณต้นคอร้าวมาที่ไหล่ อาจมีอาการปวดหน่วง ๆ บริเวณรอบเอว หรืออาจปวดร้าวลงขาข้างใดข้างหนึ่งร่วมกับอาการชาบริเวณปลายเท้า ซึ่งอาการเหล่านี้ จะค่อย ๆ เริ่มส่งผลกระทบต่อการดำเนินชีวิตประจำวันมากขึ้นเรื่อย ๆ หากไม่ได้รับการรักษาที่ถูกวิธี
อายุเท่าไหร่ ต้องเริ่มใส่ใจหมอนรองกระดูกเสื่อม?
โดยปกติ หมอนรองกระดูกสันหลัง ซึ่งเป็นอวัยวะที่ช่วยคั่นกลางรอยต่อระหว่างกระดูกสันหลังแต่ละคู่ จะเริ่มเกิดภาวะแห้งลง สูญเสียความยืดหยุ่น และค่อย ๆ เสื่อมลงตามอายุ แต่ในปัจจุบันพบว่า ปัจจัยทางด้านการสูบบุหรี่ ทำให้หมอนรองกระดูกเสื่อมอย่างรวดเร็ว พฤติกรรม อาทิ การยกของหนัก การนั่งอยู่กับที่นาน ๆ หรือนั่งผิดท่าเป็นประจำ การขับรถระยะทางไกล ๆ รวมถึงการมีน้ำหนักตัวมากเกินไป มีส่วนอย่างมากในการเร่งความเสื่อมของหมอนรองกระดูกสันหลัง ซึ่งการเสื่อมของหมอนรองกระดูกระยะแรก สามารถเกิดได้เร็วตั้งแต่อายุ 30 ปี และพบภาวะดังกล่าวในผู้ที่มีอายุ 30-50 ปีมากขึ้นเรื่อย ๆ
ผลกระทบจากภาวะหมอนรองกระดูกเสื่อม
ผลกระทบนอกจากภาวะหมอนรองกระดูกเสื่อม นอกจากอาการปวดหลังเรื้อรัง ซึ่งเป็นอาการที่พบได้ทั่วไปในผู้ป่วยที่มีภาวะหมอนรองกระดูกเสื่อม เมื่อหมอนรองกระดูกเสื่อมสภาพมากขึ้น ก็อาจพบภาวะข้อต่อกระดูกสันหลังเสื่อมร่วมด้วย และหากหมอนรองกระดูกสันหลังเริ่มมีลักษณะบาง จนทำให้ข้อกระดูกสันหลังสีกัน ก็จะทำให้ผู้ป่วยเกิดอาการปวด และข้อฝืด จนไม่สามารถเดินได้ปกติ ผู้ป่วยจึงมักไม่อยากขยับตัวทำกิจกรรมใด ๆ ซึ่งจะยิ่งส่งผลให้กล้ามเนื้อหลังยืดหยุ่นได้น้อยลง กล้ามเนื้อตึงตัว เกิดลิ่มเลือดในขา หรือมีภาวะซึมเศร้าได้
วิธีป้องกันหมอนรองกระดูกเสื่อม
การปฏิบัติตัวเพื่อป้องกันและชะลอการเกิดโรคหมอนรองกระดูกสันหลังเสื่อม มีแนวทางปฏิบัติ ดังนี้
- ควรนั่งหลังตรง และควรเปลี่ยนอิริยาบถบ่อย ๆ ไม่ควรนั่งอยู่กับที่เป็นเวลานาน
- หลีกเลี่ยงการทำกิจกรรมในท่าใดท่าหนึ่งเป็นเวลานาน ๆ
- ออกกำลังกายเป็นประจำ เพื่อเสริมกล้ามเนื้อในแนวแกนกลางลำตัว ซึ่งได้แก่ บริเวณกล้ามเนื้อหน้าท้อง และกล้ามเนื้อหลัง
- หลีกเลี่ยงการยกของหนัก หรือการก้ม ๆ เงย ๆ รวมถึงการก้มดูหน้าจอโทรศัพท์ติดต่อกันเป็นระยะเวลานาน
- ระมัดระวังอุบัติเหตุ ที่อาจส่งผลกระทบกระเทือนต่อกระดูกสันหลัง
- หลีกเลี่ยงการสูบบุหรี่
หมอนรองกระดูกเสื่อม รักษาอย่างไร?
แนวทางการรักษาโรคหมอนรองกระดูกสันหลังเสื่อม สามารถทำได้หลายวิธี โดยจะมีความแตกต่างกันตามความรุนแรงของโรค ดังนี้
หลีกเลี่ยงกิจกรรมเสี่ยง
หลีกเลี่ยงพฤติกรรมที่มีผลต่อกระดูกสันหลัง เช่น หลีกเลี่ยงการก้ม ๆ เงย ๆ การยกของหนัก รวมถึงกีฬาที่มีการกระแทก
การทำกายภาพบำบัด
การทำกายภาพบำบัดสำหรับผู้ป่วยที่อาการไม่รุนแรง ได้แก่ การประคบร้อน การทำอัลตราซาวด์ หรือการช็อกเวฟ จะช่วยบรรเทาอาการปวดและเพิ่มความแข็งแรงของกล้ามเนื้อหลัง
การใช้ยาลดปวด
การใช้ยาลดปวด แพทย์อาจพิจารณาใช้ยาลดอาการปวดร่วมกับวิธีอื่น แต่ควรระวังเรื่องการใช้ยาต่อเนื่องเป็นระยะเวลานาน เนื่องจากยากลุ่มนี้มักมีผลต่อไต
การฉีดยาสเตียรอยด์เข้าโพรงกระดูกสันหลัง
การฉีดยาสเตียรอยด์เข้าโพรงกระดูกสันหลัง เป็นวิธีการรักษาที่ช่วยลดอาการปวด และอักเสบของเส้นประสาท ถือเป็นวิธีที่มีความเสี่ยงในการทำหัตถการน้อย แต่ยาจะสามารถออกฤทธิ์ได้ประมาณ 3-6 เดือนเท่านั้น
การผ่าตัด
การผ่าตัดนั้น หากอาการของผู้ป่วยไม่ตอบสนองต่อการรักษาเบื้องต้น รวมถึงมีอาการอ่อนแรงของกล้ามเนื้อแขนหรือขา และมีความผิดปกติของระบบขับถ่ายร่วมด้วย แพทย์อาจพิจารณาการผ่าตัด
ศูนย์กระดูกและข้อ โรงพยาบาลรามคำแหง
ศูนย์กระดูกและข้อ โรงพยาบาลรามคำแหง มีความเป็นเลิศทางการแพทย์ พร้อมให้บริการวินิจฉัย ดูแลรักษาความผิดปกติที่เกี่ยวข้องกับกระดูกสันหลัง ไขสันหลัง และเส้นประสาท โดยมุ่งเน้นผลการรักษาและคุณภาพชีวิตที่ดีของผู้ป่วยเป็นหลัก ดังนั้น หากพบว่ามีอาการปวดหลังเรื้อรัง หรือร้าวลงขาเป็นเวลามากกว่า 2 สัปดาห์ขึ้นไป ควรรีบเข้ารับการตรวจและปรึกษาแพทย์เฉพาะทาง เพื่อรับการรักษาอย่างตรงจุด ก่อนที่หมอนรองกระดูกจะเสียหายมากขึ้น ซึ่งจะทำให้ยากต่อการรักษาตามไปด้วย
แผนที่ Google Maps
โรงพยาบาลรามคำแหง
436 ถ. รามคำแหง แขวงหัวหมาก เขตบางกะปิ กรุงเทพฯ 10240
1512, 02-743-9999
แฟกซ์ 0 2374 0804
support@ram-hosp.co.th
